باخت ناجوان مردانه

یه نفردلش رو می بازه مربی اش رو از کار برکنار می کنه.

نام عزرائیل بد در رفته است

در میان این همه آدم که جان را به لب می رسانند ، فقط نام عزرائیل بد در رفته است!

موتور سواری

فرمانده با شور و حرارت مشغول صحبت بود، وظایف را تقسیم می کرد و گروه ها یکی یکی توجیه می شدند.یک دفعه یادش آمد باید خبری را به قرارگاه برساند . سرش را چرخاند ؛ پسر بچه ای بسیجی را توی جمع دید و گفت : (( تو پاشو با اون موتور سریع برو عقب این پیغام رو بده ))

پسر بچه بلند شد . خواست بگوید موتور سواری بلد نیستم ، ولی فرمانده آنقدر با ابهت گفته بود که نتوانست . دوید سمت موتور ، موتور را به دست گرفت و شروع کرد به دویدن . صدای خنده همه ی رزمنده ها بلند شد .

کی خسته است ؟

یه روز فرمانده گردان به بهانه دادن پتو و امکانات همه رو جمع کرد...
شروع کرد به داد زدن که کی خسته؟کی ناراضیه؟ کی سردشه؟
بچه ها هم که جو گرفته بودتشون گفتن: دشمن!!
فرمانده گردان هم گفت: خوب!آفرین..حالا برید...چون پتو به گردان ما نرسیده!!!!

زمان ما حموم نمی رفت . الان ببین کارش به کجا رسیده ...؟!

اَد کنید

می گویند «کتاب» دوست خوبی است...اگر موافقید آنرا هم «اد»کنید.

حل المسائل

شما یادتون نمیاد بزرگترین خلاف ما زمان مدرسه داشتن حل المسائل بود!

از اختلاس هم جرمش بیشتر بود !

برخی اصطلاحات جبهه

خمپاره ۶۰ ............................... عزرائیل

بسیجی .................................... آهنربا

دوشکا ................................... بلبل خط

کلاشینکف ....................... کلاغ کیش کن

قاطر .................................... ترابری ویژه

مین ضد نفر گوجه ای ..................... پابوس

نماز شب ................................ پا لگد کن

مواد شیمیایی ........... شمر بن ذی الجوشن

نامه برای پدر

اسیر شده بودیم، قرار شد بچه ها برا خانواده هاشون نامه بنویسن.

بین اسرا چند تا بی سواد و کم سواد هم بودند که نمی تونستن نامه بنویسن.

اون روزا چند تا کتاب برامون آورده بودن که نهج البلاغه هم لابه لاشون بود.

یه روز یکی از بچه های کم سواد اومد و بهم گفت:

من نمی تونم نامه بنویسم

از نهج البلاغه یکی از نامه های کوتاه امیرالمومنین علیه السلام رو نوشتم روی این کاغذ

می خوام بفرستمش برا بابام ، نامه رو گرفتم و خوندم

از خنده روده بُر شدم

بنده خدا نامه ی امیرالمومنین علیه السلام به معاویه رو برداشته و برای باباش نوشته بود ...

 

 

اخوی شفاعت یادت نره

  مثلا آموزش آبی خاکی می دیدیم. یکبار آمدیم بلایی را که دیگران سر ما آورده بودند سر بچه ها بیاوریم، نشد. فکر می کردم لابد همین که خودم را مثل آن بنده خدا زدم به مردن و غرق شدن، از چپ و راست وارد و ناوارد می ریزند توی آب و باهُل وتکان و التهاب من را می کشند بیرون و کلی تر و خشکم می کنند و بعد می فهمند که با همه زرنگی کلاه سرشان رفته است. این بود که در یک نقطه ای از سد بنا کردم الکی زیر آب رفتن. بالا آمدن. دستم را به علامت کمک بالا بردن. و خلاصه نقش بازی کردن. نخیر هیچکس گوشش بدهکار نیست. جز یکی دو نفر که نزدیکم بودند. آنها هم مرا که با این وضع دیدند، شروع کردند دست تکان دادن: خداحافظ! اخوی شفاعت یادت نره!